HERKESE AYNI BOYARIM ABİ

"HERKESE AYNI BOYARIM ABİ"

    Genç Kaymakam, yeni atandığı kazayı merak ediyordu. Yerini, insanlarını tanımak için gitti.

    Etrafı kendi başına gezdikten sonra, ara sokakta bir kahve gördü “Bir bardak çay içeyim…” dedi. Gitti köşedeki bir masaya oturdu.

O anda on iki, on üç yaşlarında bir çocuk, yanına geldi. "Abi boyayayım mı?" dedi.

     Ayakkabısı boyalı olmasına rağmen, çocuğu kırmamak için, "Peki gel boya…" dedi.

Bu arada "İyi boyarsan sana istediğin paranın iki katını veririm…" deyince, o çocuk:

    "Ben hep aynı boyarım Abi!" dedi.

    Kaymakam, "Anlayamadım nasıl yani?" deyince

   - Öğretmenimiz; "Çocuklar, ne iş yaparsanız yapın doğru olun, tam yapın ama herkese AYNI YAPIN. Ayrım yapmayın!" diye sıkı tembih etti. Ben de bu parayla hasta anneme ilaç alacağım, sana ayrım yaparsam o ilacın annemin hastalığına şifası olmaz."

      Genç Kaymakam, hayatının en iyi dersini almıştı. Ağlamamak için kendini zor tuttu.

Boyacı çocuğa cebindeki en büyük parayı verirken bir de kartını verdi.

     Babası olmayan ve hem okuyan hem de hasta annesine bakmaya çalışan çocuğa; alakadar olacağına dair söz verdi.

     Küçük talebesine o dürüstlüğü aşılayan öğretmenini de ziyaret etti, maddi ve manevi destek verdi.

     Boyacı çocuktan duyduğu "BİZDE HERKES AYNI OLUR" cümlesini meslek hayatında unutmamak ve hep öyle olmak için, masasındaki isimliğinin arkasına yazdırdı.

 

Bazen zorlansa da asla taviz vermemedi.

"İnsan olmak, çok KURUŞ ile değil, dik DURUŞ ile ölçülür."

İktibastır(alıntıdır)