Başlangıçta ölü bir insan öldüğünün farkında değildir. Kendini ölümü hayal ederken hissediyor, ağlarken, banyo yaparken, sarılıp mezara inerken görüyor. Her zaman hayal kurma izlenimine sahip
Yere düştüğünde. Sonra bağırıyor ama kimse duymuyor feryadını, herkes dağılıp toprağın içinde yalnız kaldığında, Allah onun ruhunu tazeliyor. Gözlerini açıyor ve "gece rüyaları" uyanıyor. Önce mutlu ve şükrediyor ki yaşadıkları sadece bir kabustu, şimdi ise uykusundan uyandı. Sonra bedenine dokunmaya başladı, kumaşlara sarılı, harika bir şekilde kendine "gömleğim nerede" diye soruyor.
Ben nerdeyim burası neresi neden her yer karanlık benim burda ne işim var "Sonra yeraltında olduğunu ve hissettiklerinin rüya olmadığını fark etmeye başlar, gerçekten öldüğünü fark eder.
Mümkün olduğunca yüksek sesle bağırıyor, ona göre onu kurtarabilecek yakınları:
Kimse ona cevap vermiyor. O zaman bu zamanda tek ümidin Allah olduğunu hatırlar. Onun için ağlar ve af dilemek için yalvarır.
"Ay Allah! Allah'ım! Beni affet Allah'ım... !!!
Hayatında daha önce hiç hissetmediği inanılmaz bir korku içinde bağırıyor.
İyi bir insansa, güler yüzlü iki melek onu teselli etmek için oturur, sonra ona en iyi hizmet eder,
Eğer kötü bir adam ise, iki melek onun korkusunu artırır ve çirkin amellerine göre ona azap eder.
Allah'ım benim, annemin, babamın, eşimin, çocuklarımın ve ailemin ve arkadaşlarımın günahlarını affet
Ve bize iman üzerine ölüm nasip et... Amin
