İnsan aslında dedikodudan nefret eder, temiz yaratılışı itibariyle. Ancak bir gıybet eder, bir dedikodu yapar. Bunun zevkini almaya başlar tıpkı içki kullananların zevklendiği gibi.
Rezil zevkleri alanların onları bırakamadıkları duruma düşer. O artık insanların etlerini yiyen bir canavar haline dönüşmüştür. Maddesini parçalayıp yemekle manasını parçalayıp yemek çok mu farklı?
Dedikodu/gıybet bağımlılığı tedavisi gereken bir hastalıktır.
