Seyyid Abdulhakim-i Arvasi Hazretleri, Sultan Vahideddin tarafından Dârü'l-Hilâfeti'l-Aliyye Süleymaniye Medresesi'ne [sonra Medresetü'l-Mütehassisîn adını aldı] tasavvuf müderrisi olarak da tayin edildi. Böylece hem Kaşgarî tekkesinde ve câmilerde va'z vererek irşad faaliyetinde, hem de Süleymaniye Medresesi'nde talebe yetiştirerek tedrisatta bulundu. 1931'den sonra 1943'teki vefatına kadar İstanbul câmilerinde fahrî vâizlik yaptı. Ayasofya Câmii, Bayezid Câmii, Fatih Câmii, Eyüp Câmii, Ağa Câmii, Sinanpaşa Câmii, Üsküdar Yeni Câmi, Osmanağa Câmii, Zuhuratbaba Câmii, Arap Câmii, Yer altı Câmii ve Kasımpaşa Câmiinde vaazlar verdi. Bayezid'de çok âlimlerin okutmaktan çekindiği Beydavî Tefsiri'nin Şeyhzâde Hâşiyesini ders verip tamamlamak kendisine nasib oldu. Ayrıca Ebussuud, Nimetullah ve Hüseyn Vaiz-i Kâşifî'nin tefsirlerinden başka, Şir'atü'l-İslâm, Şifâ-i Şerif, Kitâb-ı Hulâsati'l-Vefâ fî Ahbâri Dâri'l-Mustafa ve Kimyâ-yı Seadet okutup vaaz vermiştir. 1931 senesinde Menemen hâdisesi sebebiyle hiç alâkası olmadığı halde zamanın ileri gelen birçok alimiyle beraber İzmir'e götürüldü. Divan-ı Harb'e çıkarıldı. Orada dikkate değer bir müdafaada bulundu. Beraat ederek İstanbul'a döndü.
Cenab-ı Hakk derecelerini âli eylesin... Fotoğraf Divan-ı Harb zamanında çekilmiştir.
