"Ey Selahaddin !
Kudüs esir.
Sen burada konuşuyorsun..."
Selehattin Eyyubi hutbedeydi. Hem komutan hem devlet başkanı hem de camii de imamdı. Cevap vermedi. Soğukkanlılığını aklıselimle olan heyecanını aşkını devam ettirdi.
Vardı elbette içinde bir bildiği, vakti gelince bir söyleyeceği.
Ertesi gün oldu sabah namazında cemaate dönüp baktı. O genci göremedi.
"O genç nerede ?"dedi .
Şöyle bir etrafına baktı herkes. O genç yoktu. Namazı evinde kılanlardan olmuştu. Camiide sabah namazına gelmemişti.
"Yok" dediler hem cuma namazına hem de o gün sabah namazı için camiiye gelmiş olan Müslümanlar.
Selehaddin bunun üzerine sözü söyleme deminin geldiğini görüp cemaate dönerek "Cuma namazı için camiiye gelen müslümanlar sabah namazı için de camiiye geldiği gün Kudüs bizimdir" dedi.O büyük kahramanın yiğit insanın hayatında iman, islam ve hayat bir bütün halindeydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder